Als VIP in een wereld van ijs

Groenland ervaren vanaf een superjacht met slechts 200 passa­giers. Op een razend­snelle zodiac tussen torenhoge ijsbergen door schieten of het ontzagwekkende glets­jerlandschap van bovenaf vanuit een heli­ kopter bekijken. Om een paar uur later kaviaar in het Franse speciali­teitenrestaurant te proeven. Welkom in de luxewereld die Scenic Eclipse heet.

Groenland ontdekken met Scenic Eclipse

Even voelt het alsof we van koninklijke huize zijn. Aan­gekomen op het buitendek van superjacht Scenic Eclip­se staat een brommende Airbus H130 ­helikopter ons op te wachten. Personeel wijst de weg zodat we zonder gevaar voor de ronddraaiende rotorbladen in de cabine komen. Veiligheidsriemen vast, koptele­ foon op en voor we het weten, zien we de bemanning op het helikopterdek opeens heel klein worden.
Als een nerveuze bromvlieg  schiet de heli met zijn zes passagiers richting een waterval aan het eind van de Groenlandse Skjoldungen Fjord.  Onder ons wordt  het zo imposante jacht  binnen de kortste keren een speelgoedscheepje, dobberend tussen spierwitte blokken ijs. Leuk, die waterval, maar het echte werk komt nog. Hoger gaan we, nog hoger, totdat de berg­toppen als vlijmscherpe punten onder ons door schieten.

Ruig 

Piloot Nick stuurt richting een petrol­blauw bergmeer dat als een edelsteen tussen de besneeuwde bergwanden gevangen ligt. Wat een ruig en majestueus land­schap! Vanaf het water al overweldigend, maar vanuit de lucht helemaal impone­rend. De heli danst sierlijk tussen de top­pen door, draait naar rechts en vliegt naar het bergmeer. Zo’n tocht waarvan je eigenlijk niet wilt dat hij ophoudt, maar uiteindelijk landen we weer op het achterdek van de (varen­de!) Scenic Eclipse. De eigenaar van het bedrijf zag ooit het superjacht van Ama­zon­ ceo Jeff Bezos in een haven liggen en bedacht dat ook niet-­techmiljardairs zulke luxe zouden willen ervaren. Aan boord van de Scenic Eclipse is dan ook alles afgevinkt. Butlerservice, bijvoor­beeld. 

Klokslag op de vooraf afgesproken tijd staat butler Sandeep elke ochtend voor de deur met een volbeladen blad met heerlijkheden (Eggs Benedict!). Dineren kan in een van de zeven restaurants, waar­ onder Aziatische en Franse specialiteiten­restaurants. Sandeep regelt desgewenst alle reserve­ringen. Niet dat het dringen is, want er zijn slechts 200 medepassagiers aan boord. Gelegenheden als de immense lounge in uitgekiend kleurgamma en de bijna lichtgevende bar doen eerder aan een zessterrenhotel denken. Elke ruime suite (hut zeggen ze hier niet...) heeft een balkon, het spierwitte beddengoed is wolkenzacht 600­draads. In slaap vallen is sowieso aangenaam; het schip wiegt wel maar slechts prettig mini­maal, dankzij state of the art stabilisato­ren.

De kristallen karaffen in de suite wor­den desgewenst met sterke drank naar keuze bijgevuld, het glaswerk is vliesdun, elke dag staat er een koeler vol ijs in de koelkast en de halfvolle fles wijn wordt al snel vervangen. Een regendouche natuurlijk, een Dyson haardroger en de televisie is in een grote glazen spiegelwand ver­werkt.

Pooljas

Net wanneer ik, enigszins overdonderd door alle overdaad, op de bank onderuit ben gezakt, klinkt een beschaafde klop op de deur. Het is Sandeep met mijn speciale pooljas, inbegrepen bij de reis. Zal ik niet vergeten om me in de lounge te melden voor mijn eerste zodiac­excursie? Sandeep weet op wonderlijke wijze het midden tussen beroepsmatige afstand en grappige gezelligheid te vinden.

Wel goed, zo'n reminder, en tien minuten later sta ik beneden in de speciale laarzenkamer mijn superwarme muckboots te passen. Lekker onhandig worstelen, want ik moet vanwege de veiligheid ook een zwemvest aan. Tegen de kou natuurlijk een muts, handschoenen en een sjaal. Het schept al snel een band tussen de leden van het internationale gezelschap aan boord. Judy uit Singapore doet me een tip aan de hand: gewoon op je badslipper­tjes naar de laarzenkamer komen, dat scheelt veel gedoe met schoenen. Even later stappen we – het jacht telt maar liefst 200 man personeel dus altijd een helpende hand in de buurt – aan boord van de langszij liggende zodiac.

Binnen de kortste keren schieten we langs ijsbergen zo hoog en groot als kleine flatgebouwen, vaak prachtig blauw van kleur. Ze hebben de meest ingenieuze vormen en dan te bedenken dat het grootste deel zich onder water bevindt, legt gids Nancy uit. Zij is één van de vele biologen/ornithologen en andere deskundigen aan boord en bestuurt de zodiac met vaste hand.

We zitten veilig en stevig op de rand van deze ’tank op het water’. De kou prikt in mijn wangen terwijl we richting een glets­ jerwand varen. Leek die vanaf het schip al enorm, dichtbij vanaf het water is de hon­ derden meters hoge ijsmuur ontzagwek­kend hoog. Ik voel me op de boot, varend door het met stukken ijs bezaaide spiegelende wateroppervlak, slechts een nietig mugje.

Walvissen geven een hele show weg

Sowieso is varen met deze zodiacs een avontuur. Nancy geeft af en toe flink gas en met de neuspunt omhoog gaat het richting een klein wit stipje op een verderop gelegen bergwand. Ze wijst: een poolvos schiet als een schuwe witte schim langs een richel op de berg. De scherp gesneden Scenic Eclipse ligt in de verte als een geruststellende thuishaven in dit barre maar wonderschone landschap waar zelden een mens komt.

Even later gaan we aan land om voorzichtig over de unieke Groenlandse ijskap te lopen. Een smeltende ijskap, zo is bekend, en dat horen we die avond nog eens in het theater. De leden van het Discovery Team geven bijna elke dag lezingen over walvissen en gletsjers, over poolvossen en de plaatselijke flora. 

We krijgen te horen dat we er alles aan moeten doen om zo min mogelijk sporen annex footprint op het unieke Groenland achter te laten. Van planten en stenen afblijven, natuurlijk geen rommel rondstrooien en nooit ongevraagd een local fotograferen.

Zuiver

Het schip zelf doet ook haar best; zo is er geen anker dat een bodem beschadigt maar wordt de Scenic Eclipse op de plek gehouden door DP, Dynamic Positioning. Het water dat wordt geloosd, is zo zuiver dat het bijna drinkwaterkwaliteit is. Urenlang sta ik de volgende ochtend aan dek terwijl we door de majestueuze waterweg Prince Christian Sound varen. Het prachtige groenblauwe water wordt aan beide zijden omzoomd door hoge bergtoppen, soms met een doorkijkje naar ijs of een waterval. Dan boffen we ook nog eens met een strakblauwe lucht.
In de steen- en rotsformaties zijn steeds verschillende kleuren en patronen te zien. Soms lage heuvels, afgewisseld met waanzinnig hoge bergtoppen, dan weer versmalt de waterweg en zoekt het schip voorzichtig haar weg.
Groenland is grotendeels onbewoond, behalve hoofdstad Nuuk zijn er aan de kust slechts wat kleinere plaatsen te vinden. Ik stap aan boord van de zodiac om me naar Narsaq te laten brengen, een fotogenieke verzameling felgekleurde huizen. Lopend door de straatjes zie ik aggregaten staan en besef ik hoe spar- taans en keihard het leven hier in de wintermaanden moet zijn. IJskoud en donker; ook nu drijven grote ijsblokken in de baai.

Behaaglijk

Wat een verschil met de luxe cocon die de Scenic Eclipse heet. Sommige oudere passagiers kiezen ervoor deze behaaglijke thuishaven (bijna) niet te verlaten en zinken in de Observation Lounge behaaglijk weg in de grote stoelen met voetenbankje. Natuurlijk zijn er een grote spa en een bibliotheek aan boord, de buitendekken kennen verschillende jacuzzi’s en vanzelfsprekend wordt de badderende gast van champagne of een cocktail voorzien.

Klop klop! Daar is butler Sandeep. Weet ik al waar ik die avond ga eten? Bij Koko Sushi of bij het Aziatische specialiteitenrestaurant? Ik kies voor Frans in restaurant Lumière. Bij binnenkomst word ik meteen bij naam begroet en krijg ik bovendien een glas champagne en blini’s met kaviaar. Zeven gangen krijg ik voorgeschoteld. Kleine voorafjes, grote mooi opgemaakte borden met eendenborst en salade met pecorino, terwijl buiten het kleurige Narsaq langzaam in de verte verdwijnt.

Op de een na laatste dag volgt de apotheose in het Ilulissat ijsfjord. Een plaatselijke schipper verwelkomt ons aan boord van zijn vissersboot. Al snel varen we tussen ijsbergen die zo enorm hoog en groot zijn dat het vele minuten duurt voordat we ze passeren. Ik sta buiten op het kleine dekje, verrekijker in de hand, op zoek naar de grote bezienswaardigheid: walvissen. Even later ruiken we een zwaar vissige lucht en zien we plotsklaps een grijze bult boven water uitsteken. De fontein volgt al snel. Ongelooflijk om zoiets in het echt te zien. Dan glijden grote lijven langs het vissersschip om even verderop een ware show weg te geven: drie staarten komen synchroon boven water uit. Perfectie, ook nu.

Dit artikel is zaterdag 1 oktober 2022 verschenen in de bijlage REIZEN-VRIJ van de Telegraaf, geschreven door Marjolein Schipper