Statig over de Seine

Op een varend hotel tussen Parijs en havenstad Le Havre genieten van prachtige oevers, stadjes, kerkjes en majestueuze kathedralen. In Normandië bezochten we ook de erebegraaf- plaatsen waar zoveel jonge soldaten uit de Tweede Wereldoorlog liggen begraven. 

Zwanen op de Seine glijden zo mogelijk nog gracieuzer dan bij ons over het water. Alsof ze zeggen willen: weet jij wel waar jij mag varen? Gelijk hebben ze, want wat is die Seine een prachtige rivier: 767 kilometer lang stromend van Dijon naar Le Havre, om in Het Kanaal uit te monden. We hebben het voorrecht de op één na langste rivier van Frankrijk te mogen verkennen op een cruiseschip met ruimte voor 140 passagiers en een 40-koppige bemanning. Het onder Zwitserse vlag varende schip staat onder leiding van kapitein Franck Masselon. We beginnen in Parijs, waar we vrijwel onder de Eiffeltoren aangemeerd twee nachten de gordijnen sluiten. Dat geeft ons de gelegenheid om de lichtstad te verkennen. Met de bus die ons vanuit Nederland heeft gebracht, toeren we langs bekende highlights als de Arc de Triomphe, het Louvre, de na de rampzalige brand weer langzaam herstellende Nôtre-Dame en de Champs-Elysées. We lunchen in de tuinen van Palais du Luxembourg. Wat is Parijs toch prachtig! Overal fraaie gebouwen, kerken, paleizen en musea. Elk jaar trekt de stad zo’n vijftig miljoen bezoekers, wat zich langzamerhand begint te wreken. Autoverkeer wordt steeds meer ontmoedigd en het gemeentebestuur heeft vol ingezet op een fiets- en stepplan dat helaas niet van de grond lijkt te komen. Daarom gaan we te voet de stad in.

Warme contacten 

Teruggekomen op het van alle luxe voorziene cruiseschip is het aanschuiven aan rijk voorziene tafels en kennismaken met de medereizigers. Hoewel de Zwitserse gasten ruim in de meerderheid zijn en fijne, toegankelijke medepassagiers blijken te zijn, schuift het Nederlandse reisgezelschap genoeglijk bij elkaar en ontstaan warme contacten. Zo raakt een voormalig notaris in gesprek met een gepensioneerd kleuterleidster, een visboer van de Albert Cuyp met een ICT-pionier en twee deftige dames uit Bloemendaal vertellen het gezelschap over hun wereldreizen. Onder een fraai verlichte Eiffeltoren gooit het cruiseschip de trossen los en vaart richting Les Andelys. Vanaf het bovendek hebben we mooi uitzicht over de metropool die niet voor niets lichtstad wordt genoemd en raken in gesprek met Anneke, sinds een aantal jaren weduwe. Met haar man die machinist was, voer zij diverse keren met hun eigen boot naar Frankrijk voor een verblijf van meerdere maanden. Al eerder ging zij mee met een riviercruiseschip over de Rhône en ervoer dat je op een dergelijke reis nooit alleen hoeft te zijn. 

Slapen terwijl de Seine zachtjes je kamerwand kust... 

Kapitein Masselon, die het vak leerde van zijn vader die binnenschipper was, stuurt ons het donker in en manoeuvreert vakkundig zijn schip door diverse sluizen. Het gezelschap trekt zich terug in hun cabines die zich zowel boven als onder water bevinden. Onder het monotone gebrom van de dieselmotoren is het lekker slapen en de volgende morgen kunnen we na een voortreffelijk ontbijt van de Seine en haar fraaie achterland genieten. 

We glijden langs leuke stadjes waar we met klokgelui worden begroet. Op de omringende, vruchtbare akkers groeien vlas, suikerbieten en graan. De oevers worden steeds meer begrensd door de voor deze streek zo specifieke krijtrotsen. Na de lunch bezoeken we met de bus Lyons-la-Fôret en de ruïnes van de Chateau Gaillaird, in de 12e eeuw gebouwd door Richard Leeuwenhart. Langzamerhand varen we steeds dieper Normandië in dat ooit, in ruil voor vrede, aan de woeste Noormannen werd geschonken. Hun aanvoerder Rollo bekeerde zich zelfs tot het christendom en werd hertog van Normandië. Afkomst verloochent zich echter niet, want een van zijn nakomelingen was Willem de Veroveraar die in 1066 de troepen van de Engelse koning Harold II in de Slag bij Hastings versloeg en zo koning van Engeland werd.

Invasiestranden 

Onderweg naar Le Havre stapt bij Rouen een loods aan boord, noodzakelijk omdat de Seine vanaf hier een getijdenrivier is die een open verbinding met de zee heeft. Wanneer we de volgende ochtend in de grootste containerhaven van Frankrijk wakker worden, staat de touringcar klaar om ons naar de invasiestranden van de Tweede Wereldoorlog te brengen. Nadat we het prachtige stadion van Le Havre, de oudste voetbalclub van het Europese vasteland en de fraaie pont de Normandië zijn gepasseerd, , rijden we het landschap in dat zo heeft geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Liefst 20.000 burgers kwamen om het leven. Steden werden compleet verwoest; zowel Le Havre als Caen werden met de grond gelijk gemaakt.

Arromanches

We passeren talloze erebegraafplaatsen. In Arromanches, waar nog altijd de betonnen caissons liggen waarover materieel naar het achterland werd getransporteerd, brengen we een bezoek aan Le Musée de Debarquement, oftewel het D-Day- museum. Op de Amerikaanse erebegraafplaats bij Omaha Beach liggen honderden gevallen jongemannen, maar ook bij de bunkers bij Pointe du Hoc, waar dappere Rangers de Duitse kanonnen uitschakelden. De volgende dag bekijken we de krijtrotsen van Étretat. Jaarlijks verdwijnen door erosie zo'n drie à vier meter krijtrots in zee. De regering heeft dan ook maatregelen genomen om de dichtbevolkte kustgebieden te ontzien. Zo is het op straffe van hoge boetes verboden ook maar één steentje van de kiezelstranden mee te nemen. 

Vakantieoord

Étretat was ooit een geliefde badplaats, maar werd in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers afgebroken voor de aanleg van hun Atlantikwall. Nu is het weer een populair vakantieoord met fraaie, door de natuur ’gebeeldhouwde’ krijtrotsen waarvan Claude Monet zo’n tachtig schilderijen maakte.
Teruggekomen varen we richting Rouen, een prachtige stad waar de loods afscheid van ons neemt. In de stad genieten we van een geweldige lichtshow op de muren van de kathedraal. Jeanne d’Arc eindigde er in 1431 op de brandstapel. Weer in Parijs weten we het zeker: er zijn vele manieren om het Franse landschap te bewonderen, maar alleen varend beleef je het.

Dit artikel is zaterdag 12 maart 2022 verschenen in de bijlage REIZEN-VRIJ van de Telegraaf, geschreven door Joop Duijs